Urwisko

Carea

Położone jest w bardzo ciemnej okolicy. Lubią przebywać tutaj tygrysy, które nie mają zamiaru przyjaźnić się z lwami..

Escuridao

Lew spacerował w pełnym słońcu brzegiem kanionu. łapą toczył przed sobą niewielki kamyk i rozmyślał. O sobie, swym życiu i czynach, których dopuścił się w ostatnich latach. Prawda była taka, że choć to, co robił robił z zimną krwią to tak na prawdę potem dręczyło go sumienie a wyrazy pysków zabitych nie dawały o sobie zapomnieć, nawiedzały go nocami, dręczyły na jawie. Nagle uderzył kamyk mocniej, ten zaś potoczył się brzegiem i zniknął za krawędzią.

Hestia

Szła nie zważając na nic, ani na nikogo. Szła blisko urwiska.

Escuridao

Uniósł wzrok spoglądając za toczącym się w dół przepaści kamykiem i wzdrygnął się lekko. Nie należąl do strachliwych, lecz w tym momencie miał jakieś dziwne, złe przeczucie, które zawładnęło nim do głębi. Uniósł wzrok i spojrzał na zbliżającą się lwicę. Jego pysk przybrał wyraz wystudiowanej maski obojętności. parł dalej przed siebie jakby ten spacer był jego najciekawszym w owym momencie zajęciem. Zatrzymał się i rozejrzał się. Zauważywszy drzewo zanurzył się w jego cieniu.

Hestia

Usiadła na skraju, łapy jej zwisały na dół. Strach, śmierć te pojęcia były dla niej obce, nie przejmowała się niczym. Kamyki leciały na dół. Roześmiała się w głos.

Escuridao

Położył uszy po sobie. Leżał z łbem wspartym na przednich łapach, wyraz jego pyska był beznamiętny, wzrok martwy, utkwiony w jakimś punkcie w przestrzeni.

Carea

{Lwica hasała sobie kraędzią urwiska, potrząsając niejednokrotnie łbem w różnych kierunkach.}.

Enerlay

Usidła na krawędzi urwiska, przyglądając się uważnie jak pojedyńcze kamyki spadały w przepaść. Na jej pysku padł blady uśmiech, który mógł wskazywać tylko na małe zadowolenie z tego co robi.